Pablo Picasso was one of the few artists who was able to achieve both fame and fortune during his lifetime. At the time of his death in 1973, his estate was worth between $100 and $250 million, roughly between $500 million and $1 billion today adjusting for inflation. But despite his success and his wealth, the life of Picasso wasn't always He married a ballerina named Olga Khokhlova in 1918, and they remained together for nine years before parting ways in 1927. He married his second wife, Jacqueline Roque, at the age of 69 in 1961. • Picasso had four children: Paul, Maya, Claude and Paloma. • He passed away on April 8, 1973 at the age of 91. File:Pablo Picasso, 1901-02, Femme aux Bras Croisés, Woman with Folded Arms (Madchenbildnis), oil on canvas, 81 × 58 cm (32 × 23 in).jpg. File:Pablo Picasso, 1901-02, Le bock (Portrait de Jaime Sabartes), The Glass of Beer (Portrait of the Poet Sabartes), oil on canvas, 82 x 66 cm, Pushkin Museum, Moscow.jpg. Pablo Ruiz Picasso ( 25. října 1881 Málaga – 8. dubna 1973 Mougins) byl španělský malíř a sochař. Jeho celé jméno je Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso. Je jednou z nejvýznamnějších osobností umění 20. století. Pablo Picasso. P. P. p ablo p icasso 1881 Málage – 1973. Španělský malíř, grafik a sochař; jeho otec baskického původu, učitel kreslení v Malaze, podporoval malířské sklony svého syna, který 1895 vstoupil na akademii v Barceloně a za několik měsíců na Uměleckou školu v Madridu, kde již roku 1897 poprvé vystavoval. Early Youth. Pablo Ruiz Picasso was born on October 25, 1881, in the Spanish coastal town of Málaga, where his father, José Ruiz Blasco, was an art instructor at a provincial school. Picasso began to draw under his father's tutelage and studied in various art schools between 1892 and 1897, including academies in Barcelona and Madrid. Pablo Picasso dokončil tento obrázok v roku 1901 počas svojej druhej cesty do Paríža. V čase písania tohto textu mal umelec iba 19 rokov. Pre umelca to bolo ťažké obdobie. Napriek svojmu malému veku už Picasso poznal horkú stratu. Krátko pred tým tragicky prišiel o svojho blízkeho priateľa Carlosa Casagemasa. Pablo Picasso dokončil tento obrázek v roce 1901 během své druhé cesty do Paříže. V době malby měl umělec jen 19 let. Pro umělce to bylo těžké období. Přes svůj mladý věk Picasso už znal hořkost ztráty. Krátce před tím tragicky ztratil svého blízkého přítele Carlosa Casagemase. Byl také umělcem a spáchal However, during Picasso’s long life – he died in 1973 at age 91 – he is estimated to have completed 13,500 paintings and around 100,000 prints and engravings. Pablo Picasso captured on Pablo Picasso - Kobieta w kapeluszu Original Title: Femme au chapeau (Olga) Date: 1935 Style: Kubizm Period: Neoclassicist & Surrealist Period Pablo Picasso Bracia z łódką do zabawy wLKzDDT. 12:51 Pablo Picasso to artysta znany i uwielbiany. Jego obrazy są wyjątkowe, pełne oryginalności i niepowtarzalności. Często wybierane są do dekoracji nowoczesnych i minimalistycznych wnętrz. Wybraliśmy dla was najciekawsze obrazy lubianego artysty, które odmienią wygląd mieszkania. Pablo Picasso - wybitny artysta XX wiekuPablo Picasso to artysta, którego śmiało można nazwać jednym z najwybitniejszych malarzy XX wieku. Ceny obrazów malarza sięgają zawrotnych sum, sprzedawane są za setki milionów dolarów. W czym tkwi fenomen artysty? Często można spotkać się z opinią, że dzieci w przedszkolu malują lepiej niż on. Dlaczego? Picasso był malarzem kubistycznym. Kubizm to kierunek w sztuce, który odrzuca tradycyjny i stosowany od wieków sposób przedstawiania na obrazie przedmiotów oraz stosunków w przestrzeni. Malarz uważał, że nie da się namalować fragmentu natury nieruchomym spojrzeniem, patrząc w jeden punkt, dlatego z każdym spojrzeniem zmienia się perspektywa autora. Obrazy Pablo Picasso dają wrażenie, że patrząc na przedmioty, które się na nich znajdują oglądamy je z różnych stron: z góry, od dołu, z niweczył proporcje wszystkich przedmiotów i zaprzeczał naturalnym zasadom budowy ludzkiego ciała. Odrzucając dawne wzorce i proponując nowe stworzył obrazy ponadczasowe, których popularność nie zamierza przeminąć. Było to zadanie celowe i to właśnie na tym polega fenomen twórczości Pablo Picasso. Mimo, że obrazy Picasso są dość nietypowe, cieszą się ogromną Pablo Picasso Fot. empikdom Pablo Picasso - najsłynniejsze obrazyPablo Picasso w ciągu swojego życia stworzył mnóstwo prac. Każdy z nas jest w stanie wybrać te lepsze i gorsze. Jakie obrazy są najsłynniejsze? Jednym z nich jest oraz Panny z Avignon - ten obraz został uznany najbardziej wpływowym dziełem sztuki ostatnich 100 lat, jest jednym z najcenniejszych zbiorów muzeum w Nowym Jorku. To malowidło prezentujące pięć prostytutek, ich sylwetki są zgeometryzowane, a twarze przypominają maski - obraz w momencie powstania był bardzo kontrowersyjny pod względem artystycznym oraz społecznym. Na uwagę zasługuje także obraz Kobieta przed lustrem, której jedna połowa twarzy namalowana jest za pomocą cienkich linii, a druga grubych. Twarz kobiety w lustrze jest abstrakcyjna i wydaje się starsza. Obraz nie daje iluzji przestrzeni, Picasso nie zastosował perspektywy, ani światłocieni, dzięki czemu obraz jest nowoczesnych aranżacjach często pojawiają się obrazy Pablo Picasso z serii Jedną linią - są to plakaty w ramach tworzone rzeczywiście za pomocą jednej kreski, są bardzo minimalistyczne. Idealnie sprawdzą się w aranżacjach, w których zależy nam na delikatnej Pablo Picasso Fot. empikdom Słynne obrazy Picasso - gdzie pasują?Obrazy Pablo Picasso stanowią świetną dekorację ścienną. Oryginały są niesamowicie drogie, jednak w sklepach stacjonarnych z artykułami dekoracyjnymi oraz sklepach internetowych bez trudu znaleźć można reprodukcje, wydruki na płótnie, a także plakaty ze znanymi grafikami. Obrazy artysty różnią się stylami, kolorami oraz rozmiarami. Każdy ma okazję znaleźć coś dla siebie, ponieważ Picasso tworzył obraz różnokolorowe, ale też takie w stonowanych barwach. Obrazy artysty sprawdzą się w każdym pomieszczeniu w domu. Śmiało możemy je zawiesić w salonie, dedykując ścianę twórczości tego znanego artysty. Plakat z twórczością Pablo sprawdzi się również w przedpokoju, gabinecie czy pokoju obrazy są w stanie odmienić wygląd mieszkania. Pasują one zarówno do wnętrz nowoczesnych, minimalistycznych, skandynawskich, ale i aranżacji klasycznych, wystarczy znaleźć obraz o odpowiednim motywie i kolorystyce. Obrazy i plakaty w kolorowych barwach będą strzałem w dziesiątkę, jeśli zależy nam na rozświetleniu mieszkania, nadaniu mu niepowtarzalności, radości i koloru. Miłośnicy stonowanego wystroju również znajdą coś dla siebie. W takim przypadku polecamy wybierać wydruki artysty na płótnie, które charakteryzują się dyskretnymi, stonowanymi barwami, które będą neutralne i klasyczne, a jednocześnie świetnie sprawdzą się jako dekoracja na ścianie. Spośród milionów obrazów wystawianych przez galerie, tylko część na stałe utkwiło w zbiorowej świadomości. Zobaczenie ich na żywo to przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Oto najsłynniejsze obrazy świata. 1. Narodziny Wenus, Florencja To jeden z najsilniej istniejących w europejskiej wyobraźni zbiorowej obraz Sandra Botticellego. Można go podziwiać na żywo we florenckiej galerii Uffizi. Odnajdziesz go łatwo po widocznym z daleka wianuszku przypatrujących się mu zwiedzających. „Narodziny Wenus” robią niesamowite wrażenie, a przecież w tym samym muzeum mają ostrą konkurencję. Można pośród niej znaleźć dzieła Leonarda da Vinci, Michała Anioła czy Rafaela. 2. Krzyk, Oslo Uważany za arcydzieło ekspresjonizmu obraz Edwarda Muncha znajduje się obecnie w Narodowym Muzeum Sztuki. Po wielokrotnych kradzieżach zmieniano mu jednak lokalizację. Przed wybraniem się do muzeum, najlepiej potwierdź więc, gdzie obecnie się znajduje. Twarz przeszytego bólem istnienia człowieka z wizji Muncha stała się inspiracją do zaprojektowania maski mordercy do filmu „Krzyk”. Chcesz zobaczyć najsłynniejsze obrazy? To jeden z nich. 3. Guernica, Madryt Zbombardowanie baskijskiego miasta Guernica podczas wojny domowej w Hiszpanii stało się w ówczesnej Europie symbolem okrucieństwa i niszczycielskiej siły wojny. Pablo Picasso został poproszony przez republikański rząd o namalowanie go na Wystawę Światową w Paryżu w 1937 roku. Dziś można go obejrzeć w Muzeum Królowej Zofii w Madrycie. Jego potężny format potęguje piorunujące wrażenie, jakie robi na odbiorcach. 4. Gwiaździsta noc, Nowy Jork „Gwiaździsta noc” Vincenta van Gogha to jedno z tych dzieł, którego reprodukcje można kupić w sklepach z pamiątkami na całym świecie. Przedstawia on wspomnienie artysty z wizyty w prowansalskim mieście Saint-Rémy. Jako jeden z niewielu został namalowany całkowicie z pamięci. Być może dlatego jest tylko częściowym odzwierciedleniem rzeczywistości. Wszystkie zagadki i symbole, które w sobie kryje można analizować oglądając go w Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. 5. Dama z gronostajem, Kraków Dzieła Leonarda da Vinci często pełne są ukrytych znaczeń i kontrowersyjnych elementów. W przypadku tego obrazu sporo zamieszania wywołało zwierzę siedzące na rękach sportretowanej Cecylii Gallerani. Do dziś trwa debata czy można je zakwalifikować jako łasiczkę, fretkę, czy może jednak gronostaja. Dzieło znajduje się w kolekcji Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. Jest jednym z najcenniejszych obrazów z Polsce. Podczas swojego tournée po Europie w 2011 roku podróżował w specjalnie skonstruowanej na tę okazję klimatyzowanej skrzyni i został ubezpieczony na trzysta milionów euro. Sprawdź też: 10 miejsc w Krakowie, o których jeszcze nie wiesz 6. Stworzenie Adama, Watykan „Stworzenie Adama” to jeden z fresków namalowanych przez Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej. Przez pięćset lat swojego istnienia również doczekał się wielu interpretacji. Jedna z najciekawszych jest ta o adamowym pępku. Według niej, płótno otaczające Boga symbolizuje macicę, zielony szal pępowinę. Ma to wyjaśniać obecność pępka Adama, którego nie powinno być, ponieważ nie urodził się on z kobiety. 7. Dziewczyna z perłą, Haga Swoją rolę w spopularyzowaniu „Dziewczyny z perłą” niewątpliwie odegrał brytyjski film o tym samym tytule. Zagrali w nim Colin Firth jako Jan Vermeer i Scarlett Johansson jako muza artysty. Miłośnicy sztuki zachwycali się jednak dużo wcześniej jego niejednoznacznością i ukrytymi symbolami. Nazywany „Holenderską Mona Lisą” obraz można oglądać w muzeum narodowym Mauritshuis w Hadze. 8. Trwałość pamięci, Nowy Jork Cieknące zegary z obrazu Salvadora Dali to jeden z motywów, który na stałe przeniknął ze świata sztuki do popkultury. Zjadany przez mrówki zegarek kieszonkowy i ludzka postać zainspirowana rozpływającym się camembertem na tle morskiego pejzażu. Taka surrealistyczna wizja mogła powstać tylko w głowie Dalego. Ten jeden z najsłynniejszych obrazów należy do kolekcji nowojorskiej MoMA. 9. Śniadanie na trawie, Paryż Niby zwykły piknik na trawie w jednym z paryskich lasków. A jednak nie do końca. Co robi na nim zupełnie naga kobieta w towarzystwie dwóch ubranych mężczyzn? Dlaczego druga myje się w sadzawce i jest nieproporcjonalnie duża? Podziwiany dziś obraz Édouarda Maneta w XIX wieku wywołał oburzenie i został wywieszony w Salonie Odrzuconych. Szczególne kontrowersje wzbudziło wyzywające spojrzenie centralnej postaci oraz niedoskonałości jej ciała. Według kanonu powinno być przedstawione w sposób wyidealizowany. Dziś można oglądać „Śniadanie na trawie” w paryskim Muzeum Orsay. 10. Panny dworskie, Madryt Na XVII-wiecznym obrazie Diego Velázqueza „Panny dworskie” dzieje się tyle, że interpretacjom może nie być końca. Najważniejsza wydaje się na nim być dziewczynka w białej sukni. To infantka Małgorzata Teresa w otoczeniu dworzan. Złożone relacje między nimi a członkami rodziny królewskiej mogą być odczytywane z lokalizacji na obrazie, pozycji ich ciał i elementów ubioru. Jeśli chcesz porządnie podejść do rozwiązywania zagadek „Panien dworskich” najlepiej przyjdź do Prado. Tam znajduje się obraz. Między osiemnastą i dwudziestą wstęp do muzeum jest darmowy. Sprawdź też: 11 trików na tanie zwiedzanie Madrytu 11. Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte, Chicago Obraz w całości składający się z kolorowych kropek. Czyli mówiąc bardziej profesjonalnie, namalowany w technice puentylizmu przez Georges’a Seurata, zaszokował współczesne mu środowisko impresjonistów. Z czasem, doceniona została nowatorska metoda malarska i ukryta symbolika obrazu. Galeria postaci umieszczonych na Grande Jatte to śmiała diagnoza ówczesnego społeczeństwa. Obraz można kontemplować w Art Institute of Chicago. 12. Pocałunek, Wiedeń Sztandarowy obraz secesji wiedeńskiej autorstwa Gustava Klimta doczekał się wielu reprodukcji. Także na przedmiotach codziennego użytku. Słynny jest zestaw porcelany Rosenthal z wizerunkiem zakochanej pary z wizji Klimta. Jeśli jednak nie masz ochoty oglądać go wyłącznie na filiżance, koniecznie wybierz się do Wiednia. Tam, w kolekcji Galerii Austriackiej Belvedere znajduje się oryginał dzieła. 13. Wielka fala w Kanagawie, Londyn, Nowy Jork Słynna fala to jeden z drzeworytów autorstwa Katsushika Hokusaia ujętych w serii „36 widoków na górę Fudżi”. Sama góra może być niewidoczna na pierwszy rzut oka. Na tym między innymi polega przewrotność japońskiego artysty. Żeby zobaczyć dzieło na żywo, można wybrać jedno z miejsc, w których znajdują się oryginały. Są to The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Muzeum Brytyjskim w Londynie. Obraz znajduje się też w Art Institute of Chicago, Los Angeles County Museum of Art, National Gallery of Victoria w Melbourne. 14. Ostatnia wieczerza, Mediolan Nad wykonaną w refektarzu klasztoru przy Santa Maria delle Grazie w Mediolanie „Ostatnią wieczerzą” Leonardo da Vinci pracował trzy lata. Jak każde jego dzieło, malowidło pełne jest zagadek i ukrytych znaczeń. Do niedawna kontrowersje budziła „nadprogramowa” ręka trzymająca nóż. Dziś wiadomo, że iluzja oderwania jej od ciała była efektem złego stanu obrazu. Włoski muzyk Giovanni Maria Pala z kolei dowodzi, że jest w nim ukryty zapis krótkiego requiem. 15. Puszki z zupą firmy Campbell, Nowy Jork Seria płócien przedstawiających puszki z różnymi smakami popularnej w latach 60-tych zupy firmy Campbell stała się symbolem pop-artu. Tworząc dzieła sztuki z przedstawiania elementów kultury masowej, Andy Warhol zawojował rynek artystyczny i świat reklamy. Niektóre z jego prac można oglądać w Muzeum Sztuki Współczesnej w Nowym Jorku. Sprawdź też: Zwiedzanie Nowego Jorku za darmo: 11 pomysłów Artykuł został zaktualizowany 20 czerwca 2019 roku. Skyscanner to wiodąca na świecie wyszukiwarka podróży, oferująca natychmiastowe porównanie milionów lotów, a także hoteli i wypożyczalni samochodów. Choć w historii ludzkość powstały miliony, jak nie miliardy różnych obrazów, to spośród nich są takie, których nie można kupić za żadne pieniądze – są bezcenne. Na czarnym rynku to zapewne najdroższe obrazy na świecie, za które niejeden miłośnik sztuki gotów byłby zapłacić fortunę. Przedstawiamy najbardziej znane obrazy na świecie. fot. wikipedia Mona Lisa – La Gioconda – Leonardo da Vinci Naszą listę słynnych obrazów otwiera Mona Lisa, której oryginalny tytuł to La Gioconda. To prawdopodobnie najsłynniejszy obraz na całym świecie. Leonardo da Vinci malował Mona Lisę w latach 1503-1507. Portret przedstawia kobietę, która siedzi na balkonie i ubraną jest w skromną szatę. Kobieta namalowana została z innej perspektywy aniżeli krajobraz: kobieta w perspektywie centralnej, natomiast tło z lotu ptaka. Obraz ten był inspiracją dla wielu artystów Salvadora Dalí, czy Andy’ego Warhola. Śpiewało o nim wielu muzyków, pojawiał się w wielu produkcjach filmowych. Obraz znajduje się obecnie w paryskim Luwrze. Mona Lisa – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Narodziny Wenus – Sandro Botticelli „Narodziny Wenus” Sandro Botticelli malował prawdopodobnie w latach 1484–1486. Centralne miejsce w obrazie zajmuje zajmuje naga, długowłosa bogini – Wenus, która stoi w ogromnej muszli, ta unoszona jest przez morskie fale. Wenus towarzyszą Hora – jedna z bogiń pór roku oraz Zefiry, które kierują muszlę ku brzegowi. Podobnie jak inne znane obrazy, „Narodziny Wenus” Botticellego doczekały się inspiracji w popkulturze. Fragment tego dzieła znajduje się na włoskiej monecie 10-centowej, na znaczkach pocztowych, czy na okładce płyty płyty Artpop Lady Gagi. Obraz „Narodziny Wenus” wystawiony jest w Galerii Uffizi we Florencji. Narodziny Wenus – Sandro Botticelli // fot. wikipedia, domena publiczna Gwiaździsta noc — Vincent van Gogh Znane na całym świecie obrazy to także dzieła Vincenta van Gogha. Jednym z nich jest „Gwiaździsta noc”, która powstała w 1889 roku, gdy artysta przebywał na dobrowolnej terapii psychiatrycznej w miejscowości Saint-Rémy. Dzieło van Gogha przedstawia właśnie tą miejscowość, nad którą widać wirujące gwiazdy. To jeden z nielicznych obrazów van Gogha, który został namalowany całkowicie z pamięci. „Gwiaździsta noc” była inspiracją utworów poetyckich, prozy i piosenki „Vincent (Starry, Starry Night)” Dona McLeana. Oryginał znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Gwiaździsta Noc – Vincent van Gogh // fot. wikipedia, domena publiczna Krzyk – Edvard Munch Jeśli chodzi nie tylko o najsłynniejsze, ale również najdroższe obrazy świata ważną pozycję zajmuje „Krzyk” Edvarda Muncha. Obraz powstał w czterech wersjach w latach 1892-1895. Każda z wersji powstała w innej technice malarskiej. Całą serię artysta nazwał „Fryz życia”, ponieważ poświęcona została śmierci, strachowi i miłości. Oryginał można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Oslo, dwa kolejne w Muzeum Muncha w Oslo. Czwarty natomiast znajdował się w prywatnej kolekcji Pettera Olsena, który w 2012 roku sprzedał obraz za rekordową wówczas sumę 119,9 milionów dolarów. Maska mordercy z filmu Krzyk wzorowana była właśnie na twarzy postaci z tego obrazu Muncha. Krzyk – Edward Munch // fot. wikipedia, domena publiczna Słoneczniki – Vincent van Gogh Kolejne dzieło na naszej liście autorstwa van Gogha i kolejna seria obrazów to „Słoneczniki” z lat 1887-1889. Na te słynne obrazy składa się aż 11 dzieł. 4 z nich powstały w Paryżu (Cztery ścięte słoneczniki – obecnie w Kröller-Müller Museum w Otterlo, Dwa ścięte słoneczniki (I) – w Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie, Dwa ścięte słoneczniki (II) – w Kunstmuseum w Bernie, Dwa ścięte słoneczniki (III) – w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku). 7 kolejnych van Gogh stworzył w Arles (Trzy słoneczniki w wazonie – dziś w kolekcji prywatnej, Martwa natura: wazon z pięcioma słonecznikami – zniszczony podczas II wojny światowej, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w National Gallery w Londynie, Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami – w Nowej Pinakotece w Monachium, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w Sompo Japan Museum of Art w Tokio, Martwa natura: wazon z piętnastoma słonecznikami – w Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie , Martwa natura: wazon z dwunastoma słonecznikami – w Philadelphia Museum of Art). 12 słoneczników w wazonie – Vincent van Gogh // fot. wikipedia, domena publiczna Trwałość pamięci – Salvador Dali Najbardziej znane obrazy świata to także dzieła Salvadora Dalí – wśród nich wysokie miejsce zajmuje surrealistyczny obraz „Trwałość pamięci”. Dzieło to powstało w 1931 roku i obecnie znajduje się w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Obraz przedstawia zegary, które topią się na plaży, stąd często można się spotkać z błędnymi tytułami tego dzieła – Miękkie zegary lub Cieknące zegary. Artysta inspirował się surrealistyczną wizją… topienia sera Camembert pod wpływem promieni słonecznych. Obraz stał się jednym z symboli surrealizmu i przeszedł do popkultury – jego reprodukcje pojawiają się na pocztówkach, można go ujrzeć także w filmach, animacjach, czy komiksach. „Trwałość pamięci” to zdecydowanie najsłynniejszy obraz tego autora. Trwałość pamięci – Salvador Dali // fot. Stworzenie Adama – Michał Anioł Znane obrazy to nie tylko arcydzieła tworzone na płótnie. Na naszej liście znajduje się także fresk autorstwa Michała Anioła – „Stworzenie Adama”, który artysta ukończył około 1511 roku. Arcydzieło to znajduje się w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie i można je podziwiać odwiedzając Muzea Watykańskie. Bóg przedstawiony został jako starszy człowiek z brodą. Jego prawe ramię wysuwa się, by przekazać iskrę życia do palca Adama. Palce Boga i Adama znajdują się w niewielkiej odległości od siebie. Adam ukazany jest na tle zielonych ogrodów oraz błękitnych wód Edenu. Fresk ten jest częścią serii fresków przedstawiających sceny biblijne. Stworzenie Adama – Michał Anioł // fot. wikipedia, domena publiczna Ostatnia Wieczerza – Leonardo da Vinci Wśród słynnych obrazów Leonardo da Vinci nie sposób pominąć „Ostatniej Wieczerzy”. Artysta tworzył ten fresk w latach 1494–1498 i można go podziwiać w bazylice Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Malowidło zyskało sławę i uznanie historyków sztuki przede wszystkim ze względu na naturalizm, proporcję, symetrię oraz dynamizm emocji. Arcydzieło przedstawia moment, w którym Jezus komunikuje, iż jeden z apostołów go zdradzi. Po dziś dzień powstaje wiele reprodukcji tego arcydzieła, które umieszczane są na kartach pocztowych, w prywatnych domach, czy obiektach kultu religijnego. Ostatnia wieczerza – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Guernica – Pablo Picasso W roku 1937 w Paryżu powstał najbardziej znany obraz Pabla Picasso – Guernica. Artystę do namalowania go zainspirowało bombardowanie baskijskiego miasteczka Guernica w Hiszpanii w trakcie hiszpańskiej wojny domowej. Dzieło sztuki przedstawia chaos, śmierć oraz strach ludzi w tym spokojnym miasteczku. Tragedia tych wydarzeń została podkreślona kolorystyką – czernią, bielą i różnymi odcieniami szarości, a także postaciami i rekwizytami – szczątkami ludzkimi, czy płaczącymi kobietami. Oryginał znajduje się w Muzeum Narodowym Centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie. Podobnie jak inne słynne obrazy doczekał się wielu reprodukcji i interpretacji – np. w wielu miejscach w Hiszpanii można odnaleźć murale polityczne z motywami obrazu Guernica. Dama z gronostajem – Leonardo da Vinci Nasza lista – najbardziej znane obrazy na świecie – zawiera również polski motyw. Jest nim znajdujący się w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie obraz Leonardo da Vinci – Dama z gronostajem, popularnie nazywany również Dama z Łasiczką. Leonardo da Vinci malował go w latach 1488–1490. To obraz wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 cm × 40,3 cm. „Tytułowa Dama z gronostajem” to Cecylia Gallerani, czyli kochanka księcia Ludwika Sforzy. Podczas tournée po Europie w roku 2011 obraz został ubezpieczony na 300 mln euro – zająłby bez wątpienia wysokie miejsce w klasyfikacji – najdroższe obrazy na świecie. Obraz pojawia się w powieści Roberta Harrisa Fatherland, na ekranach w filmach Vinci, a także Obrońcy skarbów. W jaki sposób obraz trafił do Polski? Książe Adam Jerzy Czartoryski kupił „Damę z gronostajem” jako prezent dla swojej matki Izabeli Czartoryskiej w 1788 roku. W czasie powstania listopadowego obraz został wywieziony do Paryża, a następnie wrócił do Krakowa około 1880 roku (trafił do utworzonego tam Muzeum Czartoryskich). W 1939 roku obraz został zrabowany – pierwotnie służył jako dekoracja rezydencji Hansa Franka na Wawelu, a następnie wywieziono go do Niemiec. W 1946 roku udało się go odzyskać. W grudniu 2016 roku Fundacja Książąt Czartoryskich sprzedała Skarbowi Państwa całą kolekcję i nieruchomości w Krakowie za 100 mln euro. Dama z gronostajem – Leonardo da Vinci // fot. wikipedia, domena publiczna Zobacz też: • Futrzane obrazy, czyli klasycznie dzieła sztuki w nowym wydaniu • Najdziwniejsze muzea w Polsce • Dziwne budynki z całego świata • Miracle Garden w Dubaju – największy ogród na świecie • Kawą po mapie: najciekawsze i najlepsze kawiarnie na świecie źródła: (1),(2),(3),(4),(5),(6),(7),(8),(9),(10) Strona Główna > Inspirujący artyści > Pablo Picasso – malarz, który nie był dobrym człowiekiem Fot. Pablo Picasso, Kobiety Algieru, 1955 r. Pablo Picasso. Malarz. Geniusz. Legenda. Tymi słowy (i wieloma innymi) można by określić tego wybitnego artystę, który po dziś dzień ma ogromny wpływ na rozwój sztuki współczesnej. Jego znaczenia nie sposób przecenić. Oczywiście można również powiedzieć sporo złego o Picasso. Nie był człowiekiem cnotliwym ani wartym naśladowania w życiu prywatnym. Niemniej jego twórczość ukształtowała wiele umysłów artystów, miłośników sztuki oraz... wielu postronnych ludzi, którzy nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Pablo Picasso Pablo Picasso (ur. 25 października 1881, Malaga, Hiszpania; zm. 8 kwietnia 1973, Mougins, Francja) był hiszpańskim malarzem, rzeźbiarzem, grafikiem, ceramikiem, scenografem, poetą i dramaturgiem, który obecnie jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych i najwybitniejszych artystów XX wieku. Wspólnie z Georgesem Braque Picasso stworzył nurt artystyczny znany jako kubizm. Picasso wykazał się niezwykłym talentem artystycznym już w młodości, malując swój pierwszy obraz w wieku 9 lat. Początkowo malował obrazy naturalistyczne, ale w pierwszej dekadzie XX wieku zmienił styl. Eksperymentując z różnymi teoriami, technikami i pomysłami, eksplorował coraz bardziej radykalne style, ostatecznie dochodząc do kubizmu. Wyjątkowo płodny przez całe swoje życie Pablo Picasso zdobył sławę i ogromną fortunę dzięki rewolucyjnym osiągnięciom artystycznym, stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w sztuce XX wieku. Do jego najsłynniejszych dzieł należą proto-kubistyczne Les Demoiselles d'Avignon (1907) i Guernica (1937). Twórczość Pablo Picasso Jako że twórczość Pablo Picasso jest wyjątkowo bogata i różnorodna, postanowiłem przedstawić ją z podziałem na poszczególne okresy. W ten sposób nie tylko będzie bardziej przejrzyście, ale też... przyjemniej. Jest bowiem tak dużo interesujących prac, które chciałbym tutaj zamieścić, że po prostu muszę (czuję to w głębi mojego jestestwa) przedstawić je w kilku osobnych galeriach. Pierwsze dzieła Picassa Kiedy mówimy o wczesnych pracach jakiegoś artysty, mamy zazwyczaj na myśli dzieła ukończone na początku jego kariery. Jednak w przypadku Pabla Picassa najstarsze przykłady jego płodnego talentu artystycznego sięgają znacznie dalej – zaczął malować, gdy był jeszcze dzieckiem. W wieku 9 lat mały Pablo ukończył swój pierwszy obraz: Le Picador, który przedstawiał mężczyznę na koniu podczas walki byków. Przez następne lata Picasso poczynił jednak znaczne postępy, udowadniając tym samym zaawansowane rozumienie podstaw sztuki klasycznej, w tym anatomii człowieka. W wieku zaledwie 13 lat Picasso oficjalnie rozpoczął karierę jako artysta. Tworzył wówczas w realistycznym stylu. Lubił malować szczególnie portrety swoich bliskich i sceny religijne. Oba te zainteresowania artystyczne są widoczne w Pierwszej komunii, dużym obrazie przedstawiającym jego ojca, matkę oraz młodszą siostrę Lolę klęczącą przed ołtarzem. Artysta miał zaledwie 15 lat, kiedy ukończył ten obraz. Przyglądając się pracom Picasso z tamtego okresu, można zauważyć, że z czasem (od około 1897 roku) jego obrazy zaczęły przybierać mniej realistyczną formę. Niewątpliwie pod wpływem ekspresjonisty Edwarda Muncha i postimpresjonistycznych dzieł Toulouse-Lautreca, kolejne dzieła wyrażają rosnące zainteresowanie Picassa eksperymentowaniem z bardziej swobodnym, awangardowym stylem. Okres błękitny (1901–1904) W 1901 roku Picasso całkowicie porzucił realizm. Jest to szczególnie wyraźne w jego preferencjach dotyczących koloru, który ewoluował od naturalistycznych odcieni do chłodniejszych tonów. Prace z tego okresu są ponure – zarówno pod względem koloru, jak i tematyki. Takie podejście prawdopodobnie spowodowane było depresją Picasso wywołaną samobójstwem bliskiego przyjaciela Carlosa Casagemasa. Monochromatyczne obrazy często przedstawiają postacie żyjące w biedzie lub rozpaczy, jak chudy gitarzysta w The Old Guitarist czy nieszczęśliwy Absinthe Drinker. Obrazy są melancholijne, budzące smutek, a do tego enigmatyczne – dość trudne do jednoznacznej interpretacji. Niebieski okres charakteryzuje się zagłębianiem w ludzką psychikę – odizolowaną od świata, zamkniętą we własnym cierpieniu. Okres różowy (1904–1906) Kiedy w 1904 roku Picasso zamieszkał w Montmartre wśród poetów i pisarzy, przestał skupiać się na motywach ubóstwa, samotności i rozpaczy. Wszedł w swój okres różowy, nadal jednak przedstawiał postacie w charakterystycznym stylu malarskim. Chociaż na tych obrazach wciąż występują odcienie niebieskiego, kontrastują z nimi cieplejsze barwy. Bohaterami obrazów nie są już osoby żyjące w rozpaczy, lecz artyści, w tym akrobaci, klauni, arlekini i inni artyści cyrkowi. Opierając się w dużej mierze na intuicji, a nie na bezpośredniej obserwacji, okres różowy Picassa stanowi początek eksperymentów stylistycznych z prymitywizmem. Pod wpływem przedromańskiej rzeźby iberyjskiej, sztuki oceanicznej i afrykańskiej Picasso coraz bardziej odchodził od realizmu. Prymitywizm i sztuka afrykańska (1907-1909) Przez kolejne trzy lata Pablo Picasso znajdował inspirację w sztuce oceanicznej i afrykańskiej. Faza ta zachowała ciepłe barwy poprzedniego okresu, ale przyniosła zmianę stylu i tematyki. Zamiast produkować figuratywne portrety, artysta zaczął przedstawiać bardziej abstrakcyjne, inspirowane maskami afrykańskimi postaci wszelkiego rodzaju – od prostytutek z burdelu w Barcelonie (Les Demoiselles d'Avignon) po samego siebie (Autoportret). Les Demoiselles d'Avignon (Panny z Avinion) to pierwsza kompozycja tego okresu. Zainspirowana została rzeźbą iberyjską, którą Picasso zobaczył w czerwcu 1907 roku w muzeum etnograficznym w Palais du Trocadéro. Kiedy w tym samym roku artysta pokazał obraz znajomym w swojej pracowni, niemal powszechną reakcją był szok i obrzydzenie. Matisse ze złością uznał to dzieło za mistyfikację. Picasso pokazał Les Demoiselles d'Avignon publicznie dopiero w 1916 roku. Formalne pomysły opracowane w tych latach prowadzą bezpośrednio do następnego okresu w twórczości Pablo Picasso, jakim jest kubizm. Kubizm analityczny (1909-1912) Kubizm analityczny charakteryzuje się monochromatycznymi, zawiłymi płótnami pełnymi nakładających się, geometrycznych form. Układ tych fragmentów tworzy podmiot, który często jest nierealistycznie przedstawiany pod wieloma kątami jednocześnie. Formy prezentowane na obrazach są rozbite na pryzmatyczne fragmenty i ponownie złożone w sposób nie do końca zgodny z ich pierwotnym kształtem. Celem kubizmu analitycznego nie było malowanie dla oka odbiorcy (wartości estetycznych), ale jego intelektu. Umysł może bowiem "widzieć" tylko fragment przedmiotu i to wystarczy, by uzupełnić sobie brakujące elementy. Kubizm syntetyczny (1912-1917) Dzieła wykonane w stylu syntetycznego kubizmu zostały uproszczone (w stosunku do kubizmu analitycznego), są polichromatyczne i zainspirowane sztuką kolażu. Podobnie jak poprzednia faza, obrazy te wyrażają zainteresowanie abstrakcją. Kubizm syntetyczny nie deformuje tak bardzo przedmiotów, stosowane są też znacznie żywsze barwy. Neoklasycyzm (1917-1925) Stopniowo odchodząc od niemal abstrakcyjnego syntetycznego kubizmu, Pablo Picasso przyjął styl neoklasyczny. Zmiana ta nastąpiła wkrótce po pierwszej wizycie artysty we Włoszech, gdzie zainspirował go naturalizm włoskich obrazów renesansowych. Starając się naśladować tych dawnych mistrzów, Picasso wrócił do malarstwa figuratywnego – choć obrazy z tego okresu nie były aż tak realistyczne jak jego wczesne prace. W tym czasie artysta stworzył formalną składnię do wyrażania swoich emocji, uwalniając tym samym lęki psychiczne i erotyzm. Surrealizm (1925-1932) Po neoklasycyzmie Picasso ponownie odszedł od naturalizmu. W 1925 roku rozpoczął pracę nad obrazami, które zostały uznane za surrealizm. Charakteryzowały się przedstawianiem rozmarzonych postaci o nieuporządkowanych rysach twarzy i skręconych ciałach. Tę surrealistyczną jakość podkreśla nienaturalna paleta jasnych tonów i sprzecznych kolorów, a także wypaczone poczucie perspektywy i kontrast między formami organicznymi i geometrycznymi. Chociaż Picasso nie jest uważany za malarza surrealistycznego, jego obrazy z tego okresu wniosły znaczący wkład w ruch surrealistów. Późniejsze prace (do 1973) Po okresie surrealistycznym Picasso nadal malował, ale trudno tutaj o jasny podział na określone style, ponieważ każda z prac zawiera różne elementy z poprzednich okresów. To podejście zakończyło się eklektyczną kolekcją obrazów, które zarówno ilustrują wpływ zmieniającego się stylu artysty, jak i przypominają widzom o jego nieskończonym talencie. Poświęcając całą energię swojej pracy, Pablo Picasso stał się odważniejszy, jego prace były bardziej kolorowe i wyraziste. Artysta stworzył w tym czasie bardzo dużo obrazów, setki rycin, miedziorytów. Prace te zostały odrzucone przez większość odbiorców jako pornograficzne fantazje bezsilnego starca lub dzieła wykonywane byle jak, bez odpowiedniego zaangażowania. Dopiero później, po śmierci artysty, kiedy reszta świata sztuki odeszła od abstrakcyjnego ekspresjonizmu, zaczęto postrzegać późne dzieła Picassa jako zapowiedź neoekspresjonizmu. Pablo Picasso: ciekawostki Jak widać, Pablo Picasso był niesamowicie płodnym twórcą. W związku z tym nasuwa się myśl, że musiał być jednocześnie niezwykle interesującą osobą – na wielu życiowych płaszczyznach. I rzeczywiście – w trakcie lektury licznych materiałów na temat artysty (książek, wywiadów, artykułów etc.) natknąłem się na niezłe smaczki. Oto one: Ponieważ Picasso był bardzo słaby tuż po urodzeniu, pielęgniarka uznała, że ​​nie żyje, i położyła go na stole. Chwilę później palący cygaro wujek małego Pablo dmuchnął pierścieniem dymu w twarz noworodka. Dziecko natychmiast zareagowało "grymasem i rykiem wściekłości". Pełne imię i nazwisko artysty składa się w sumie z 23 wyrazów i brzmi: Pablo Diego José Francisco de Paula Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Martyr Patricio Clito Ruíz y Picasso. Jego imię i nazwisko zawierają odniesienia do świętych i członków rodziny. Nazwisko Pabla Picassa pochodzi od jego matki, Maríi Picasso y López. Jego ojciec nazywał się José Ruíz Blasco. Pablo Picasso był cudownym dzieckiem, które potrafiło rysować, zanim mogło mówić. Picasso został przyjęty do School of Fine Arts, gdy miał 13 lat. Podczas gdy większości studentów zdawanie egzaminów wstępnych zajmowało miesiąc, on ukończył je w zaledwie tydzień. Kiedy Picasso miał 16 lat, uczęszczał do madryckiej Królewskiej Akademii San Fernando. Wkrótce porzucił naukę, ponieważ nie lubił edukacji formalnej. Picasso często nosił ze sobą pistolet wypełniony ślepymi nabojami. Był gotowy strzelać do wszystkich napotkanych nudziarzy lub każdego, kto obraził Cézanne'a. Picasso był nie tylko malarzem – zajmował się również rzeźbą, ceramiką, scenografią oraz pisaniem (poezja, dramat, opowiadania). Kiedy Mona Lisa została skradziona z Luwru w sierpniu 1911 roku, Picasso został głównym podejrzanym. Prawdziwym złodziejem okazał się Vincenzo Perugia (skazany na 8 miesięcy więzienia). W 1912 roku Picasso wymyślił kolaż. Przymocował wówczas ceratę, gazetę, wycinki i inne materiały do ​​powierzchni swojego obrazu. Dzięki talentowi Pablo Picasso i Georgesa Braque'a kolaż stał się integralną częścią sztuki współczesnej. Ta dwójka artystów pokazała wszystkim, że można porzucić ideę, iż sztuka jest oknem na naturę – w rzeczywistości jest bowiem układem metaforycznych znaków. Po tym, jak Picasso opuścił swoją kochankę Dorę Maar dla innej kobiety, Dora doznała załamania nerwowego. Słynne stały się jej słowa: Po Picassie tylko Bóg. Swoją słynną Guernicę Picasso ukończył w zaledwie trzy tygodnie. Czarno-biały obraz odzwierciedla zniszczenie miasta Guernica 26 kwietnia 1937 roku przez niemieckich i włoskich sojuszników Franco podczas hiszpańskiej wojny domowej. Obraz stał się symbolem okropieństw wojennych. Według Guinness World Records, Picasso jest jednym z najbardziej płodnych malarzy na świecie. W trakcie swojej 78-letniej kariery stworzył ponad 13 500 obrazów, 100 000 druków i rycin, 34 000 ilustracji książkowych oraz 300 rzeźb – łącznie ponad 147 800 dzieł sztuki. Obrazów żadnego innego artysty nie skradziono więcej razy niż tych stworzonych przez Pablo Picasso. Kiedy Pablo Picasso rozczarował się tradycyjnym chrześcijaństwem, odnalazł się w dziełach Nietzschego. Od 1935 roku, gdy miał 53 lata, Pablo Picasso zaczął pisać wiersze. Podobnie jak jego malarstwo, poezja jest trudna do kategoryzacji. Wiersze są w dużej mierze pozbawione tytułu, brakuje interpunkcji, a tematyka jest dość... powiedziałbym, szczególna. Ale to trzeba samemu przeczytać. Pablo Picasso był kobieciarzem. Historycy szacują, że miał setki kochanek. Często, gdy jakaś wpadła mu w oko, wręczał jej złotą figurkę małego mężczyzny z dużym fallusem, co oznaczało, że chciał się z nią przespać. Fernande Olivier (1881-1966) była pierwszą kobietą, z którą Picasso związał się na stałe. Była też tematem wielu jego obrazów z okresu różowego. Po siedmiu burzliwych latach para rozeszła się w 1912 roku. Picasso pozostawił Olivier bez grosza przy duszy. Picasso poślubił swoją pierwszą żonę, balerinę Olgę Khokhlovą, w 1918 roku. Małżeństwo to było burzliwe, jednak nawet po separacji nie doszło do rozwodu. Picasso nie zgodził się na niego, aby nie musieć dzielić się połową swojego bogactwa. Swoją drugą żonę, Jacqueline Roque, Picasso poślubił w 1961 roku, w wieku 79 lat. To właśnie z nią stworzył najwięcej obrazów. W ciągu jednego roku namalował 70 jej portretów. Jacqueline zastrzeliła się w 1986 roku. Z sześciu najważniejszych kobiet w życiu Picassa dwie same się zabiły, a dwie oszalały. Pablo Picasso wymagał od swoich kochanek spełnienia co najmniej dwóch warunków: musiała być uległa i niższa od niego (Picasso miał zaledwie 1,63 m wzrostu). Jedna z jego kochanek podobno powiedziała mu kiedyś: "Możesz być niezwykłym artystą, ale z moralnego punktu widzenia jesteś bezwartościowy". Jak dotąd, Picasso był najbogatszym artystą w historii. Picasso był w posiadaniu wielu swoich obrazów aż do śmierci, ponieważ trzymał z dala od rynku sztuki to, czego nie musiał sprzedawać. Ponadto miał znaczną kolekcję dzieł innych znanych artystów, niektórych jemu współczesnych (takich jak Henri Matisse), z którymi wymieniał się pracami. Pablo Picasso miał czworo dzieci i dla wszystkich był dość okrutny. Jego syn z pierwszego małżeństwa żył w ubóstwie, podczas gdy artysta prowadził wystawny żywot. Rozdawał obrazy znajomym, ale swoim potomkom nie dał niczego. Wnuk Picassa, Claude, popełnił samobójstwo w wieku 24 lat przez wypicie wybielacza. Picasso został pochowany w zamku na południu Francji, który kupił w 1958 roku. Chciał mieć tę posiadłość, ponieważ znajdowała się ona na stokach Mont Sainte-Victoire, ulubionego miejsca Cézanne'a. Spadkobiercy Picassa nieustannie sprzeczają się o prawa własności intelektualnej dotyczące jego dzieł. W 1948 Picasso przyjechał do Polski, by wziąć udział w Światowym Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Odwiedził także Warszawę, gdzie miał okazję zwiedzić budowane właśnie osiedle mieszkaniowe na Kole (Wola). Oglądając wciąż nieukończone bloki, Picasso wszedł do jednego z mieszkań, gdzie narysował węglem na jednej ze ścian rysunek warszawskiej Syrenki. Rysunek przetrwał do 1953 roku. Kategorie: Inspirujący artyści